Coursegoules - Circuit du Viériou
05.04.2018
Extract uit het reisverslag 2018 - Zuid-Frankrijk
Gegeven het feit dat we langs de D6 hebben overnacht en dit toch een belangrijke lokale verbindingsweg is, was het toch bijzonder rustig en hebben we lekker geslapen. Wanneer we opstaan zien we reeds heel wat helderblauwe lucht en de zon doet voelbare moeite om de rest van de wolken op te lossen. Wat een verschil met gisteren! Op de Meteovista weerapp staat te lezen dat de gevoelstemperatuur op dat moment -1°C is … maar er wordt weertype 9 voorspeld, dus dan hoor je ons niet meer klagen :-). Ik moet op reis vaak denken aan een liedje van Paul Simon “The only living boy in New-York” met daarin “…I can gather all the news I need on the weather report. Hey, I've got nothing to do today but smile…”. Het vat vakantie op dit vlak wel goed samen. De hectische wereld staat even stil en we leven op het ritme van het weer. Goed zo.
We ontbijten met onze laatste ‘noodrantsoen’-sandwiches en vertrekken ditmaal zonder picknick, enkel met beleg en een mes. We hopen immers dat we in Coursegoules, waar de wandeling van vandaag start, brood kunnen kopen. We kunnen de bakker haast op de heerlijke geur van vers gebakken brood vinden. Die geur hangt in de kleine straatjes van het dorp. Het brengt ons bij een minibakkerijtje. Niet meer dan een klein houten verandaatje waar 8 soorten brood op een tafeltje liggen met de prijs erbij. We kiezen er – een beetje gegeneerd – 3 uit (gegeneerd omdat we in de waan zijn dat er dan voor wie na ons komt nog slechts 5 broden over zijn), maar i.p.v. de broden van op de tafel in te pakken gaat de bakkerin naar achter en komt terug met 3 lekkere warme en heerlijk geurende broden (… voor slechts 7 EUR!). Hier komen we nu wel effe mee toe. We verdelen ze over onze rugzakken en gaan op stap.
De zon is er ondertussen volledig door gekomen en naarmate we klimmen, leren we de voor ons nieuwe en toch wel schitterende omgeving kennen. We genieten allebei mateloos van deze tocht: een mooi pad zonder moeilijke passages, een muisstille en weidse omgeving, een ideale wandeltemperatuur,… wat kan er nog beter? Wel, als we boven aankomen, worden we getrakteerd op de vergezichten aan de andere kant van de bergkam. De parelwitte toppen van de Mercantour steken af tegen de helderblauwe lucht. Mooier dan dit kan het niet meer worden. Echt een pareltje van een wandeling!
Wanneer we rond 14 u. terug in Coursegoules aankomen, zijn verschillende straten afgezet door zwaar bewapende politie. We wisten al van de dame aan het schooltje gisteren dat het wellicht iets te maken heeft met de recent overleden burgemeester, maar zoveel beveiliging voor een event in een dergelijk klein dorpje kunnen we niet plaatsen. We vragen aan een ouder koppel of ze weten wat er precies aan de hand is. Blijkbaar was de burgemeester 35 jaar in functie en komen er ter ere van hem een aantal hoog geplaatste functionarissen naar een herdenkingsplechtigheid. Desalniettemin toch wel zwaar militair vertoon in zo’n klein bergdorpje.
We drinken nog iets op een zonnig terrasje alvorens naar de mobilhome terug te gaan. Daar overlopen we de opties voor de komende dagen. Morgen (vrijdag) hebben we nog een volle vakantiedag. De dag erna hopen we reeds vanaf de vroege namiddag aan de terugreis te kunnen beginnen. We besluiten daarom geen grote verplaatsingen meer te maken en morgen een tweede tocht te maken vanuit Coursegoules en de dag erna een tocht te doen vertrekkende vanaf de weg richting Vence. Daarmee zijn we dan meteen al in de goede richting voor de verdere terugreis.
De wandeling voor morgen start niet vanuit het dorp zelf, maar vertrekt vanaf de D2 een kleine kilometer verderop. We besluiten ons daarom nu reeds te verplaatsen. We vinden een ruime plek langs de baan. Andermaal een overnachting langs de weg, maar ondertussen weten we dat dat hier geen enkel probleem is en we toch kunnen rekenen op een rustige nacht.